کد مطلب:29427 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:95
پروردگار ما! روی تو بخشنده ترینِ روی هاست و مقام تو، بهترین مقام. بخشش تو پرسودترینِ بخشش ها و گواراترینِ آنهاست. پروردگار ما! فرمان برده می شوی و سپاس می گویی، نافرمانی می شوی و می بخشی، دعای درمانده را پاسخ می دهی و بیمار را شفا می بخشی و از غم، نجات می دهی، توبه می پذیری و از گناهان، در می گذری. هیچ كس نمی تواند بخشش های تو را پاسخ دهد، و هیچ گوینده ای نمی تواند نعمت های تو را به گفتار، بشمارد.[1]. 4495. امام علی علیه السلام - در پی هر نمازی -:خدای من! این، نماز من است كه آن را به جا آوردم، نه برای نیازمندی تو به آن و رغبت تو در آن؛ [ بلكه] تنها برای بزرگداشت، فرمانبری و اجابت تو در آنچه كه مرا بدان امر كرده ای. خدای من! اگر در نیّت، قیام، قرائت، ركوع و یا سجود آن، نقص و یا خللی وجود دارد، مرا بدان مگیر، و با پذیرش و بخشش بر من منّت نِه، به [ حقّ ]رحمتت، ای مهربان ترینِ مهربانان![2]. 4496. الأمالی - به نقل از محمّد بن حنفیّه -:هنگامی كه علی بن ابی طالب علیه السلام دور خانه كعبه طواف می كرد، مردی[3] را دید كه به پرده كعبه چنگ افكنده و می گوید:ای آن كه شنیدن سخنی، او را از شنیدن سخن دیگری باز نمی دارد! ای آن كه درخواست كنندگان، او را به اشتباه نمی افكنند! ای آن كه اصرارِ اصراركنندگان، او را خسته نمی سازد! به من خُنَكایِ گذشت خود و شیرینی رحمتت را بچشان. امیرمؤمنان فرمود:«این دعای توست؟». مرد به وی گفت:آیا شنیدی؟ فرمود:«آری» و افزود:«در پی هر نمازی آن را بخوان. به خدا سوگند، هیچ مؤمنی در پیِ نمازش این دعا را نمی خواند، مگر آن كه خداوند، گناهان او را می بخشد، گرچه به شمارِ ستارگان و قطرات باران آسمان و ریگ ها و ثروت های زمین باشد».[4]. 4497. امام علی علیه السلام - در پی هر نمازی -:بار خدایا! بر من ببخش هر آنچه را كه پیش فرستادم و یا پس داشتم، هر آنچه را كه مخفی كردم و یا آشكار ساختم، و هر آنچه را كه تو بدان از من داناتری؛ چرا كه تو پیش دارنده و تأخیر اندازنده ای و جز تو خدایی نیست.[5]. 4498. امام علی علیه السلام:هر كس كه می خواهد [ در قیامت ] با پیمانه ای پُر برای او پیمانه شود [، یعنی پاداش كامل داده شود]، در پیِ هر نمازی بگوید:«سُبْحَنَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُونَ * وَ سَلَمٌ عَلَی الْمُرْسَلِینَ * وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَلَمِینَ؛[6] منزّه است پروردگار تو، پروردگار شكوهمند، از آنچه وصف می كنند؛ و درود بر فرستادگان، و ستایش، ویژه خدا، پروردگار جهانیان است».[7]. 4499. از دعاهای علی علیه السلام - در پیِ نمازهای واجب -:بار خدایا! برای تو نماز گزاردم و تو خود، هر نقص، شتاب، اشتباه، غفلت، كسلی، سستی، فراموشی، ریا، خودنمایی، تردید، هیجان، دودلی، خود بزرگ بینی، وسوسه و كوتاهی در انجام دادن كامل واجبت را كه در نمازم هست، می دانی. پس، خدای من! از تو می خواهم بر محمّد و خاندان او درود فرستی، و در آن نماز، نقصانم را كمال، شتابم را ثبات و آرامش، اشتباهم را توجّه، غفلتم را مواظبت، كسالتم را نشاط، سستی ام را استواری، فراموشی ام را حراست، امروز و فردا كردنم را اتّصال، ریایم را اخلاص، خود نمایی ام را مخفیكاری، تردیدم را یقین، دودلی ام را آشكاری، فكرم را خاكساری، و تحیّرم را فروتنی به حساب آوری. من برای تو نماز گزاردم، و به تو روی كردم، و به تو ایمان دارم و تو را قصد كرده ام. پس در نمازم و دعایم، رحمت و بركتی قرار ده كه گناهانم را بپوشاند و با آن، مقامم والا گردد، چهره ام سفید شود، كردارم پاك شود و گناهانم فرو ریزد. بار خدایا! به وسیله نمازم، سنگین باری ام را كم كن و آنچه را كه نزد توست، برای من بهتر از آنی قرار ده كه از من بُریده ای. سپاس، خدای را كه نماز واجبی را از نمازهایی كه برای مؤمنان، زمانمند مقرّر كرده است، از دوش من برداشت. ای خدا! ای مهربان ترینِ مهربانان![8].
4494. امام علی علیه السلام - در پی هر نماز واجب -:[ خداوندا!] نور تو كامل است. پس هدایت كردی. پس سپاس، برای توست. و بردباری ات عظیم است. پس گذشت كردی. پس سپاس، برای توست. دستت را گشودی و بخشیدی. پس سپاس، برای توست.
بدیهی است كه شرط اصلی مغفرت الهی توبه حقیقی است و مقصود این نیست كه هر كس هر چه گناه می خواهد، انجام دهد و با خواندن الفاظ این دعا بعد از نمازها مشمول رحمت خداوند متعال می گردد. (م)